Rubinowa kuchnia

Dzisiaj chciałbym odejść trochę od teorii i przejść do praktyki. Dlatego też opowiem o kuchni, którą zrobiłem dla mojej kochanej szwagierki. Ogólnie zarys projektu był jej pomysłem. Miała swoją wizję, co się u zleceniodawcy (inwestora, jak zwał tak zwał), bardzo ceni i w dużej mierze ułatwia pracę.
   Ale zacznijmy od początku. Mieszkanie, w którym miałem wykonać aranżację pomieszczenia kuchennego, mieściło się w bloku zbudowanym z tak zwanej wielkiej płyty (typowy PRL:)). Prócz mebli musiałem najpierw przygotować pomieszczenie, czyli:
- zerwać stare linoleum
- zeskrobać farbę ze ścian
- przerobić elektrykę - horror, przewody aluminiowe, położone dosłownie wszędzie (bez planu, jak sobie jakiemuś tam Zdzichowi chciało), jednym słowem 2 dni roboty:)
- trzeba było następnie wygładzić ściany, położyć płytki i ułożyć terakotę
- malowanie 
- jeszcze jednym etapem było przerobienie hydrauliki, ale to już jak to się mówi pikuś:)
- nie wspominam już tu o wyniesieniu tego całego syfu
- i jeszcze raz malowanie (malowanie rurek i kaloryfera i takich tam pierdułek)
- ostatnim etapem było wykonanie sufitu podwieszanego, z którego jestem naprawdę dumny, mojego pomysłu (konsultowałem jego projekt z kuzynem na którego stronę serdecznie zapraszam, gdyż jest jednym z najlepszych architektów jakich znam, a jego wizja wykończenia wnętrz są krótko mówiąc poezją, zamieszczam link do jego strony: http://omcd.pl/, gorąco polecam).
     I w taki oto sposób doszliśmy do momentu w którym możemy zacząć zajmować się meblami. Z góry przepraszam, że nie mam zdjęć jak ta kuchnia wyglądała przed remontem, ale kto myślał wtedy o robieniu zdjęć:), liczył się efekt końcowy. Korpusy wykonane zostały z płyty melaminowej grubości 16 mm, w kolorze szarym (popiel), oklejanej PCV-ką. Ogólnie rzecz biorą meble nie były bardzo skomplikowane konstrukcyjnie ( z wyjątkiem szafki narożnej wiszącej to były to same prostokąty tzn. wieniec dolny, dwie łączyny i dwie ściany w przypadku szafek dolnych. W przypadku szafek wiszących dwa wieńce i dwie ściany), liczyła się prostota i nowoczesność. Fronty zostały zrobione z płyty MDF lakierowanej w kolorze czerwonym (rubinowym), uchwyty zostały wykonane ze stali nierdzewnej matowej.
Jeśli chodzi o okucia to, do szafek z drzwiczkami (zwykłymi) zastosowane zostały zawiasy puszkowe  Clip top Blumotion. Szuflady zrobione zostały na zwykłych prowadnicach rolkowych Blum. W szafkach wiszących natomiast zastosowałem system AVENTOS HK-S, jest to bardzo ciekawe rozwiązanie i w aranżacjach, które wykonuję, stosuję go w 85%. Jest to najtańszy system podnoszenia frontu w systemie AVENTOS i dlatego cieszy się tak dużą popularnością. Do szafki narożnej wiszącej zastosowałem również zawiasy puszkowe, z tą jednak różnicą, że posiadały one kąt otwarcia zamiast 90 stopni (standard), 120 stopni. Zabieg ten pozwolił na pełne otwarcie frontu i swobodny dostęp do wnętrza szafki.
Poniżej zamieszczam kilka zdjęć z realizacji. Pozdrawiam.

Sztuka meblarska we współczesności

Wojciech Nanikowski

O tym jak ważnym elementem naszego życią są meble zdaję sobie sprawę każdy. Nikt nie wyobraża sobie wykonywania wszystkich podstawowych czynoności jak jedzenie, spanie czy pisanie na podłodze.
   
        Pierwsze meble sięgają okresu odległego neolitu, a miały postać zwykłej bryły kamiennej. Od tamtego czasu inteligencja pozwoliła na rozwój sprzętu meblarskiego do postaci, którą widzimy w sklepach. Bez wątpienia nie tylko wygląd uległ zmianie, ale rodzaj wykonywanego materiału również. Pierwszy impuls do rozwoju meblarstwa został zapisany w okresie starożytnego Egiptu, w którym zaczęto dbać o estetykę i wykonanie tworząc tym samym zalążki pierwszej sztuki, również w architekturze. Następne epoki jak Średniowiecze, Nowożytność czy Współczesność były ciągłym udoskonalaniem wymyślonego dobra. Ludzie łączyli swoje idee życiowe wraz ze sztuką. Przykładali ogromną wagę do jednolitości wyposażenia.
Zaskakujące jak meble przez ostatnie 70 lat przekształciły się ze sztuki do zwykłej masówki. Meble, które nazywamy antykami, wyprodukowane przed 1945 r. zmieniły nie tylko swój wygląd lecz jakość. Niestety nie była to zmiana na lepsze. 70 lat temu, kiedy w Polsce jak i na ternie całej Europy dominowała Secesja meble, nie były tylko meblem lecz także arcydziełem sztuki. Bogato zdobione, pozłacane, ręcznie rzeźbione, z najlepszego gatunkowo drewna. I tak wyglądało meblarstwo do 1945 - meble częścią epoki, stanowiły jedność z epoką,z architekturą, z ideami ludzkimi. Ciężko opowiadać o charakterystyce współczesnych mebli - po prostu brak im stylu. najbardziej masowo produkowane zwykłe prostokąty, z najtańszych materiałów.
Pytanie nasuwa się samo. Co się zmieniło? Być może nic się nie zmieniło i dalej ludzie łączą sztukę ze swoimi ideami. Sztuka jaka jest wiadomo - meble, bloki, domy - prostokąty. Być może ludzie stali się bardziej prości. Ci ambitniejsi wracają do dawnych epok, zachwycają się starociami ponieważ nie mogą się doszukać nic nadzwyczajnego w tym naszym nowoczesnym stylu.

Płyta wiórowa laminowana

          
      
           Płyta wiórowa laminowana jest obecnie najczęściej stosowanym materiałem służącym do wykonywania mebli kuchennych, łazienkowych, biurowych itd. Podczas produkcji płyt do kleju łączącego wióry dodawany jest związek zwany melaminą. Zapewnia on  materiałowi dość dobrą odporność na wilgoć i wodę. Płyta ta jest również stosunkowo tania i posiada szeroką gamę kolorystyczną. Te cechy sprawiają, że materiał ten jest obecnie powszechnie wykorzystywany, przez producentów mebli i stolarzy. Gdy tylko rozejrzymy się po domu i dokładniej zbadamy nasze meble to stwierdzimy, że 90%  szafek składa się właśnie z płyty wiórowej.
          Płyta wiórowa laminowana składa się z trzech warstw. Dwie skraje warstwy stanowi laminat, wypełnienie jest natomiast z wiórów drzewnych sklejonych ze sobą za pomocą kleju. Wióry na te płyty pochodzą z drewna małowymiarowego, bądź odpadowego, które nie nadawałoby się do dalszego przetarcia na tarcice.
          Z płyty tej wykonuje się korpusy szafek, oraz wszystkie elementy konstrukcyjne mebli. Stąd też potoczna jej nazwa "korpusowa". Płyta sprzedawana jest w postaci formatki o wymiarze 2620 mm x 1830 mm. Cena uzależniona jest ściśle od barwy i waha się od 20,00 do 30,00 zł brutto za m2.
        Z płyty wycina się formatki (ściany, łączyny, wieńce), z których następnie montuje się korpusy. Formatki wycina się na pilarce formatowej wyposażonej w piłę zwaną "podcinakiem". Podcinak jest to mała piła umieszczona przed piłą główną, obracająca się w przeciwnym kierunku. Jest ona bardzo ważna, gdyż zapobiega wyrywaniu, wyłupywaniu laminatu z płyty.
        Po wycięciu poszczególnych formatek, płytę oklejamy okleiną PCV. Do oklejania służy maszyna zwana oklejarką. Krawędzie można również oklejać okleiną fornirową. Jest to metoda dużo prostsza  nie wymagająca specjalistycznego sprzętu. Okleina sprzedawana jest najczęściej już z naniesionym klejem i do jej zastosowania wystarcza żelazko, lub nagrzewnica. Jest ona jednak dużo mniej trwała i dużo szybciej się zużywa podczas użytkowania. Dlatego większość profesjonalnych stolarzy używa oklein PCV.
     W ten sposób przygotowane elementy konstrukcyjne szafek możemy zacząć składać w gotowe korpusy.

Drewno

     Czym jest drewno? Głupie pytanie przecież każdy widzi. No tak ale wyobraźcie sobie, że studiowałem technologie drewna cztery lata i mogę powiedzieć, że drewno to nie tylko deska na płocie. Można je wykorzystywać w różnorodny sposób i pod wieloma postaciami.
    Ale od początku według definicji wikipedii

Drewno – surowiec drzewny otrzymywany ze ściętych drzew i formowany przez obróbkę w różnego rodzaju sortymenty. Zajmuje przestrzeń pomiędzy rdzeniem, a warstwą łyka i kory. Pod względem technicznym drewno jest naturalnym materiałem kompozytowym o osnowie polimerowej wzmacniany ciągłymi włóknami polimerowymi, którymi są podłużne komórki zorientowane jednoosiowo.
Drewno należy do najstarszych materiałów używanych przez człowieka. Obecnie stosowane jest jako materiał konstrukcyjny oraz wykończeniowy. Swoją popularność zawdzięcza swej lekkości i wystarczającymi do wielu zastosowań własnościami wytrzymałościowymi. Stosuje się je jako materiał na podłogi, boazerie, do wykonania więźb dachowych, ogrodzeń i pergoli, mebli i zabawek. W Ameryce Północnej (USA i Kanada), drewno jest ważnym materiałem budowlanym i używa się go do budowy większości niskich zabudowań mieszkalnych. Odpady powstałe przy produkcji różnych sortymentów drewna są wykorzystywane do produkcji płyt pilśniowych, wiórowych, OSB, sklejki, itd., które także są materiałem do wykonywania wielu przedmiotów codziennego użytku.
W Polsce, w grodzie Biskupin wszystkie domy, urządzenia obronne i wiele przedmiotów wyposażenia i codziennego użytku były wykonane z drewna. Przez tysiąclecia budowano z drewna ściany, stropy i dachy. Drewna używano do wykonania narzędzi, naczyń, a także do ogrzewania i oświetlania pomieszczeń (łuczywo).

Wyczerpująca, ale zawierająca dużo informacji definicja:). Drewno jest materiałem uniwersalnym i można je, przy rozsądnym gospodarowaniu wykorzystać całkowicie, tzn. bez jakichkolwiek odpadów. W kolejnych artykułach postaram się pokazać jak można stosować drewno, jak je najlepiej przygotowywać i  jak wykorzystywać. Wszystkie moje wcześniejsze wywody poprę oczywiście zdjęciami z moich realizacji, postaram się pokazać jak zrobić szafkę z płyty lub drewna klejonego, bądź litego. Opiszę krok po kroku jak wybudować dom w systemie kanadyjskim, wieńcowym i tradycyjnym szkieletowym.
Zapraszam więc do lektury.